مجازی سازی

آشنایی با انواع مجازی سازی

مجازی سازی یا Virtualization یکی از داغ ترین نوآوری ها در حوزه ی فناوری اطلاعات است. و دارای فواید و مزایای اثبات شده ای است که سازمان ها را به سمت برنامه ریزی و پیاده سازی آن سوق می دهد. مانند هر فناوری جدید، مدیران باید مراقب باشند که چگونه این فناوری به بهترین وجه در سازمان خود جای می گیرد. در مقاله ی پیش رو ما مروری بر تاریخچه ی این فناوری و انواع مجازی سازی خواهیم داشت.

تاریخچه ی مجازی سازی:

اگر چه مجازی سازی یک فناوری جدید محسوب می شود، اما اگر بخواهیم به پیشینه ی آن رجوع کنیم، به دهه ی 1960 خواهیم رسید زمانی که شرکت IBM برای اولین بار از فناوری مجازی سازی در کامپیوترهای خود استفاده کرد. IBM 360/67 که سیستم CP/CMS را اجرا می کرد، از مجازی سازی به عنوان یک رویکرد برای تقسیم بندی زمان (Time Sharing) استفاده می کرد. هر کاربر ماشین 360 خود را اجرا می کرد. و فضای ذخیره سازی در دیسک های مجازی که P-Disk نامیده می شود. برای هر کاربر پارتیشن بندی می شد.

جرقه هایی دیگر از مجازی سازی در Mainfameها بود که  منابع سخت افزاری خود را بصورت ماشین های مجازی در اختیار کاربران قرار می دادند. ماشین مجازی (VM) در اصل کپی مجازی شده سخت افزار Mainframe بود. که جهت استفاده کاربران بر روی پایانه های آنها بارگذاری می شد و کاربران تصور می کردند که کل منابع سیستم در اختیار آنها می باشد.

در دهه های 1980 و 1990 با ظهور نسل جدیدی از کامپیوترها که دارای توان کارکرد بالا و قیمت پایین بودند، مجازی سازی به تدریج کمتر شد. در طول دهه ۱۹۸۰ شرکت اینتل چند محصول طراحی کرد با نام های Simultask و Merger / 386 که MS-DOS را به عنوان سیستم عامل guest  اجرا می کردند.

اواخر دهه ۱۹۹۰ موج جدیدی از مجازی سازی را به وجود آمد، در سال ۱۹۹۷ Connectix کامپیوتر مجازی را برای مکینتاش منتشر کرد. بعدها، Connectix یک نسخه برای ویندوز منتشر کرد. در سال ۱۹۹۹، VMware ورود خود را به مجازی سازی معرفی کرد.

انواع مجازی سازی:

• مجازی سازی سرور  Server Virtualization
• مجازی سازی ذخیره سازی Storage Virtualization
• مجازی سازی برنامه Application Virtualization
• مجازی سازی دسکتاپ Desktop Virtualization
• مجازی سازی شبکه Network Virtualization

مجازی سازی سرور:

اغلب وقتی سخن از مجازی سازی به میان می آید ذهن ها به سمت مجازی سازی سرور می رود و می توان گفت در مبحث انواع مجازی سازی رایج ترین نوع مجازی سازی همین مجازی سازی سرور است. در این نوع از مجازی سازی نرم افزار مجازی سازی سرور اجازه می دهد تا چندین سیستم عامل به طور مستقل از یکدیگر در یک دستگاه واحد (سرور) در یک مرکز داده اجرا شوند. نرم افزار مجازی سازی که Hypervisor نام دارد در واقع لایه ای است که بین ماشین های مجازی و سرور قرار گرفته و وظیفه ی تخصیص و مدیریت منابع (CPU، RAM، Hard Disk، Network و…)  را بر عهده دارد و به عنوان واسط و کنترلر لایه میانی عمل می کند.

مجازی سازی ذخیره سازی:

پیاده سازی این نوع مجازی سازی بسیار اسان و مقرون بصرفه است. کافیست هارد دیسک های فیزیکی خود را در یک کلاستر واحد قرار دهید این هاردها می توانند هاردهای دارای تکنولوژی RAID یا SAN ها و یا هر مورد مشابه دیگری باشد. مجازی سازی استوریچ در زمان وقوع بحران برای بازیابی اطلاعات مفید است زیرا داده های ذخیره شده در استوریج مجازی می توانند تکثیر شوند و به مکان دیگری انتقال پیدا کنند. در واقع شما می توانید با ادغام استوریج ها در یک سیستم متمرکز زحمت ها و هزینه های مدیریت چندین دستگاه ذخیره سازی را از بین ببرد.

مجازی سازی برنامه:

در این نوع از مجازی سازی برنامه ها بر روی یک سرور نصب می شوند و در سمت کاربر اجرا خواهند شد. در این نوع مجازی سازی هیچگونه پردازشی در سمت کاربر انجام نمی شود. هرگونه پردازش یا اجرای برنامه ای که نیاز باشد به درخواست کاربر بدون هیچگونه مکث و به صورت آنی در سرور اجرا می شود. به این صورت کاربران از طریق شبکه داخلی یا اینترنت، در هر جایی و با هر وسیله ای می توانند به برنامه های کاربردی خود دسترسی داشته باشند.

مجازی سازی دسکتاپ:

مجازی سازی دسکتاپ شبیه به مجازی سازی برنامه که در بالا ذکر شد می باشد. مجازی سازی دسکتاپ محیط دسکتاپ را از دستگاه فیزیکی جدا می کند. و به عنوان Virtual Desktop Infrastructure (VDI) پیکربندی می شود. یکی از بزرگترین مزایای مجازی سازی دسکتاپ این است که کاربران قادر خواهند بود به تمام برنامه ها و فایل های شخصی خود بر روی هر PC دسترسی داشته باشند. در نتیجه بدون آوردن کامپیوتر کار خود می توانند در هر جای دیگری کار کنند! این تکنولوژی در هر مکانی که شما کاربرانی داشته باشید که به برنامه های کاربردی Server-Based نیاز داشته باشد، مفید است.

مجازی سازی شبکه:

مجازی سازی شبکه تمام تجهیزات فیزیکی شبکه را تجمیع کرده و در قالب یک منبع واحد نرم افزاری ارائه می کند. در این فناوری پهنای باند موجود به چندین کانال مستقل تقسیم می شود که هر یک از آنها می توانند به سرورها و دستگاه ها بصورت real time اختصاص داده شوند. مجازی سازی شبکه در مشاغلی کارایی دارد که تعداد زیادی کاربر دارد و لازم است که سیستم ها بطور تمام وقت در حال سرویس دهی باشند.